خیلی وقت ها پیش اورا می شناختم وهمیشه به وجود هنرمندانی بسان ایشان که برای سرزمینم؛هورامان؛افتخارآفرینی می کردند؛مباهات داشتم,شناخت ایشان به سالهای پیش بازمی گردد؛مطابق خیلی ازمعرفی های بزرگان ادب وهنر وموسیقی با اوگرم صحبت شدیم،آقای رستمی بافروتنی وتواضع به سئوالات ماجواب می دادند،ومی گفتند:کاکه همایون شما به ما لطف دارید؛ماعددی نیستیم.آقای رستمی اینچنین خودشان رامعرفی کردند:

متولد اول خرداد ماه سال 1356 در اورامان تخت بوده،ازهمان اوایل کودکی علاقمند به نقاشی بودم،واوقات فراغتم رابیشتر بانقاشی مأنوس بودم؛ در دوره راهنمایی با تشویق های مکرر دبیر درس هنرآقای سبحان امینی طورجدی تصمیم گرفتم که رشته‌ی(نقاشی) راادامه دهم ونتیجه آن کسب مقام های اول ودوم درمسابقات نقاشی استانی وکشوری بود؛دردوره متوسطه نقاشی رابه طور جدی دنبال کردم و زیر نظر اساتیدی چون هادی ضیاء الدینی؛اکبر منصوری؛لقمان پیرخضرانی این رشته راآموختم؛تحصیلاتم را در رشته نقاشی تا مقطع کاردانی ادامه دادم؛نتیجه اتمام رشته نقاشی کسب مقام های وجوایز متعدد درجشنواره های هنرهای تجسمی داخلی بود؛باشرکت در کلاسهای انجمن هنرهای تجسمی شهرستان مریوان دوره طراحی را هم فراگرفته؛و در کنار نقاشی و طراحی به موسیقی هم علاقه وافر داشتم واصول علمی دف نوازی را آموختم.همزمان با نقاشی وموسیقی رشته عکاسی را هم پیگیر بودم و چندین نمایشگاه دراین زمینه بر پا کردم.وتا اینکه در سال 1380 دوره‌ی تکمیلی کلاس های انجمن سینمای ایران را با موفقیت گذراندم؛و در نهایت به مطالعه درزمینه‌ی مستندسازی در سینما روی آوردم و دوره‌ی فیلم سازی را در انجمن سینمای جوانان ایران سپری کرد،تشکیل خانواده داده ام و حاصل ازدواجم پسری است که دوست دارم اوهم درعرصه هنر فعالیت داشته باشد.
ازسال 1380 کارم رابه طور جدی درکلاسهای سینمای جوان آغاز کردم؛ساخت فیلم کوتاه«کفش»اولین تجربه کاریم درعرصه سینما بود؛مستند نیمه بند«آوازی برای رود» دومین کارم در سال 1382 بود.در سال 1383 اولین فیلم داستانی ام به نام«آرزوها در برف می میرند»راساختم ازسال1383سال 1392 موفق به ساخت 20 فیلم کوتاه ومستند نیمه بلند بوده است. حضور درجشنواره های داخلی و خارجی و کسب جوایز متعدد در کارنامه اینجانب ثبت شده است.بیشتر جوایز رامستندهای میراث ماندگار،پاچال،سفره ای برای شادی ارواح،زمستان تنها نیست و ملودی سنگ از سال 1386 تاکنون کسب کرده اند. بیشتر فعالیتم همکاری و ساخت مستند های نیمه بلند برای شبکه کردستان و همکاری با شبکه های داخلی ایران در برنامه کنونی اینجانب قرار دارد.احیای ارزشهای فرهنگی ایران زمین و پاسداری از آنها برای حفظ این آب و خاک همواره رسالت بزرگی است،که به دوش همه هنرمندان ایران زمین است.

همچنین در این مدت تصویربرداری بیش از10 فیلم کوتاه و نیمه بلند را در کارنامه ی خود داشته وبا حضور در جشنواره های داخلی ایران چون سینما حقیقت ، فیلم کوتاه تهران ، جشنواره ی رشد،رویش،حسنات،نماز و نیایش،آلامتو،مقاومت،بام ایران،ساوالان و کوسالان وکسب جوایزی چون بهترین کارگردانی،بهترین فیلم و بهترین تحقیق و پژوهش از دیگر فعالیت های هنری ام می باشد.

آقای رستمی درعرصه‌ی بین الملل تاکنون موفق

به کسب چندین جایزه‌ی بین المللی گشته است که از جمله می توان به:

جشنواره ی بین المللی دهوک درکردستان عراق 

‌جشنواره بین‌‌المللی فیلم هایکوتاه«تامپره«فنلاند»   

فیلم کردی سلیمانیه،پوسانكره جنوبى 

جشنواره کارلوواری جمهوری چک،لندن انگلستان 

 جشنوارهفیلمهای ایرانی درآمریکا،جشنواره استونی

جشنواره فیلم های ایرانی در کانادا

اشاره کرد.

 پرویز رستمی در کارنامه ی کاری خود تاکنون فیلم های زیر را تولید کرده است:

1)-آوازی برای رود

2)-آرزوها در برف می میرند

3)-میراث ماندگار

هوا آفتابی است و باد خنکی در جریان است تا جایی که چشم می بیند درختان گردو دیده می شود در میان درختان گردو چندتا درخت چنار دیده میشود که قد برافراشته اند و بلندیشان از دور به چشم می آید.اینجا واقعا بهشت گمشده است.خطه ای زیبا که در میان رشته کوه های زاگرس خود نمایی میکند.اینجا شهر اورامان تخت است. در حوالی آن چهار روستا به نام های" کماله ، رودبر ، ویسیان ، سرپیر" قرار دارند  که هر کدام زیبای خاص خود را دارند.عظمت مردمان این خطه به قدری است که رشته کوه زاگرس را با آن عظمت به زانو درآوده است.مردمان خوش خُلق ، صبور ، غیور ، دلیر وشجاعی که با  مهمان نوازی بی نظیرشان لقب مهمان نوازی را هم به خودشان اختصاص داده اند.

روزای آخرهفته شهر اورامان پذیرای گردشگرایی چند ملیتی بخصوص ایران میباشد که اکثرا به خاطر هوای پاک و باصفا و طبیعت وصف نشدنی اورامان و اغاب به خاطر مرقد مطهر " پیرشالیار " به اینجا مسافرت می کنند.هر چند که شهر اورامان امکاناتی برای جذب گردشگر (بجز هتل سه ستاره ی اورامان) ندارد اما آب و هوای آن و سلیقه ی مردم آن را به یکی از پرگردش ترین شهرهای استان کردستان تبدیل کرده است.

ازتون میخام یکبار فقط به شهر اورامان بیایید و از طبیعت آن لذت ببرید چرا که جمله ی معروفی هست که میگه * شنیدن کی بود مانند دیدن *.

جهت اطلاع تا چند هفته ی آینده سعی خواهم کرد تصاویری از مرقد مطهر پیرشالیار ، مرقد صیدی ، روستای شهر اورامان و خود اورامان تخت و مکانهای دیدنی آن روی سایت برای شما عزیزان به نمایش بگذارم. یه چیز دیگه هم بگم چند روزی است که از پیشنهادها و انتقادهای شما خبری نیست امیدوارم بعد از دیدن مطالب نظر یادتون نره.

سپاس از اینکه به وب سایت *بهشتی هورامان * سر می زنید.

هه ورامان قه سم به ئاو و خاکت

قه سم به شاخ و به ناوی پاکت

قه سم به هیشوور،ژونی و کوسالان

سوین به دالاهو،شاهو،عه ودالان

قه سم به به لبه ر،سلین و ژیوار

قه سم به دی ده ل،سوین،به دی روار

قه سم به«دوو رو»سوین به سه ولاوا

قه سم به سیروان سوین به که راوا

قه سم به سه ردشت بووک و مارانی

سوین به هانه و لار هه م به دالانی

به سه عد و سه عید عاشقان قه سم

به نه وه دونو پیری هه ورامان قه سم

قه سم به ناوچه ی زه لکه و زه کریان

قه سم به و که سه یش جه وه ته ن بریان

سوین به پیروسه م به هه زارانی

سوین به ده ره ویان،نسل و گوشخانی

سوین به سالیان هه م به تاو دولاو

 قه سم به«به نه ن» به ئاوی چالاو

سوین به ژالانه،سلور و ته ته

قه سم به وانه یش ئه رون له و خه ته

قه سم به خواشت به رزی بی ده ماخ

به وه یش بو وه ته ن هه ل ئه کیشی ئاخ

قه سم به خاک و ئاوی چه ماوت

قه سم به شاخ و داری به راوت

قه سم به سدای کونه هه واران

قه سم به نوعی گولی به هاران

قه سم به سوفی و ده رویش و مه لات

قه سم به و که سه یش فکری وا له لات

قه سم به قه بری کونه و نو

سوین به به رزه لنگ چنوور و شه وبو

قه سم به سه ر پاک پیر و جووانت

قه سم به گیانی ماچو زمانت

 به حه یای کچان،هه م ژنان قه سم

به ئه وین پاکی دلداران قه سم

به سه حه ر خیزی سوفیان قه سم

به زیکر و یاهووی ده رویشان قه سم

به گه له بیره ی به هاران قه سم

به لار و له نجه ی نازداران قه سم

قه سم به لووتکه ی کوره ی میانه

فیدای توی ئه که م  ئه م روح و گیانه

فیدای توی ئه که م روح و گیان و سه ر

قه سم به خاکی پاکی ته نگی سه ر

چوون حوببی وه ته ن به شیکه له دین

وه های فه رمووه ره سوولی ئه مین

منیش وه ته نم له لا شیرینه

وه ته نی ئازیز خه یلی دیرینه 

شهر هورامان تخت در یک منطقه‌ ی کاملاً کوهستانی واقع شده که توسط کوه‌ های *وَزلی* و *ئاوالان* از سمت شمال غرب و کوه‌ های مرتفع «تخت هورامان» از سمت غرب و کوه سالان (Kosalan) و دره رودخانه‌ ی آب سیروان از سمت شرق احاطه شده است. معماری شهر هورامان پلکانی می‌باشد که در شیب تپه بنا شده است. جمعیت ثابت مردم هورامان در آخرين سرشمارى، 2800 نفر می‌باشد که شامل 640 خوانوار است. شهر هورامان تخت از جمله معدود مناطقی است که بسیاری از مراسم و آیین‌ های سنتی را در خود پرورانده است. اغلب رسم‌ ها و آیین‌ های سنتی شهر هورامان تخت برگرفته از شخصیت تاریخی–مذهبی «پیرشالیار» است؛ این پیر فرزانه جایگاه ویژه‌ ای در اعتقادات مردم منطقه داشته و هر ساله در ایام مشخصی و به رسم یادبود، مراسمی برپا می‌شود. از جمله‌ی رسم‌ ها و آیین‌ های سنتی شهر هورامان می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود:

1)- رسم خَبر(Xeber )

2)- رسم کوته کوته (Kote Kote)

3)- رسم کلاوروچنی(Kolarochine)

4)- رسم ذبح حیوانات نذری

5)- رسم عروسی پیرشالیار

6)- رسم شه‌و نیشت (شب نشينى)

7)- رسم تربی(tarbi)

8)- رسم کومسا (Komisa)

*رسم خَبر*

این رسم که در روز پنج‌ شنبه‌ ی اولین هفته‌ ی بهمن‌ ماه برگزار می‌شود، در واقع اعلام آمادگی مردم و خبر مراسم عروسی پیرشالیار در هفته‌ی بعد است. پس از اذان عصر،زیروان‌ها(متولیان سنتی مراسم پیرشالیار)،گردوهای باغ وقفی پیرشالیار را که قبلاً گردآوری نموده‌اند را به شیوه‌ای خاص بین مردم شهر تقسیم می‌نمایند. پسربچه‌ های هورامان به صورت داوطلب نزد زیروان رفته و کاسه‌ای که حاوی تعدادی گرد است را دریافت نموده و هر چند نفر از آنها تحت نظارت جوانی که به محله‌ های شهر و خانه‌ های آن آشناست به درب منازل رفته و گردوها را به اهل خانه می‌دهند. در عوض آنها نیز کاسه‌ی بچه‌ها را معمولاً پر آرد نموده تا تحویل زیروان بدهند. این آردها پس از جمع‌آوری توسط زیروان، جهت تهیه‌ی مخارج و همچنین مصرف آن در مراسم عروسی پیرشالیار مورد استفاده واقع می‌شود.

*رسم کوته‌کوته*

پنج روز بعد از مراسم خبر، یعنی در سه شنبه‌ی دومین هفته‌ ی بهمن‌ ماه، هنگام غروب آفتاب رسم کوته‌کوته اجرا می‌شود. مردم شهر که قبلاً خود را جهت برگزاری مراسم آماده نموده‌اند، اقلامی مانند گردو، کیک، شکلات و.. را جهت برپایی این مراسم تهیه می‌نمایند. بچه‌های شهر هورامان اعم از پسر و دختر بعد از غروب آفتاب با در دست داشتن کیسه‌ای روانه‌های کوچه‌ها می‌شوند و با سر دادن آوای کوته‌ کوته، به درب منازل می‌روند. اهالی هر خانه‌ ای با شنیدن صدای بچه‌ها در پشت درخانه‌ شان، اقلامی را که قبلاً آماده نموده‌ اند را بین بچه‌ ها تقسیم می‌ نمایند. به این ترتیب بچه‌ ها همه‌ ی خانه‌ های محله‌ شان را می‌ گردند. در این هنگام فریاد کوته‌ کوته در امام شهر شنیده می‌شود. این مراسم تا حدود ساعت 8 شب به طول می‌انجامد. در ایام گذشته در مراسم کوته‌ کوته بچه‌ ها صورت خود را با زغال سیاه می‌کردند و با بالا کشیدن پاچه‌ ی شلوارشان، چهره‌ ای ترسناک به خود می‌ دادند.

*کلاوروچنی*

در معماری سنتی منطقه‌ی هورامان ،بالای پشت بام هر خانه‌ای روزنه‌ ای تعبیه می‌کردند که کاربردهای مختلفی داشت. در گویش هورامی به این روزنه «روچن» می‌گویند که اسم این مراسم نیز از آن گرفته شده است. رسم کلاوروچنی حدود ساعت 5 صبح روز چهارشنبه‌ی دومین هفته‌ی بهمن ماه، یعنی روز بعد از مراسم کوته کوته برگزار می‌شود و تا ساعت نزدیک 8 صبح که دام‌های نذری ذبح می‌شوند به طول می‌انجامد. در این رسم از مراسم شهر هورامان ، پسربچه‌ ها همراه دختربچه‌ ها شرکت دارند منتها به دلیل زمان برگزارى آن، رده‌ی سنی نسبت به رسم‌های قبلی بالاتر است. بچه‌ها همانند رسم کوته‌ کوته،‌ هوار سر می‌دهند و با فریاد «کلاوروچنی،کلاوروچنی» مردم را از خواب بیدار می‌ نمایند. در گذشته بچه‌ ها به بالای بام خانه‌ها رفته و کلاه یا کاسه‌ ای را با شال از راه روچن به درون خانه‌ ها پایین می‌ فرستادند و آنقدر فریاد کلاوروچنی سر می‌داند تا صاحب خانه بیدار شده و گردو یا مواردی دیگر نظیر کشک،گلابی،آلوچه،خرما و .. را در کلاه یا کیسه‌ شان بریزند. آنها سپس شال را بالا کشیده و به سراغ خانه‌ی بعدی می‌رفتند. امروزه بچه‌ها به روال گذشته فریاد کلاوروچنی سر میدهند ولی به جای پایین فرستادن شال،درب خانه‌ها را می‌زنند که صاحب خانه نیز بیشتر گردو،پفک،کیک،شکلات و ... را در کیسه‌ هایشان‌ می‌ ریزد.

*رسم ذبح دام‌ های نذری*

دام‌ هایی که در طول سال توسط مردم جهت قربانی در مراسم عروسی پیرشالیار نذر شده‌اند، توسط زیروان‌ ها در نزدیکی خانه‌ ی پیرشالیار جمع می‌شوند. پس از ذبح دام‌ ها آنها را به خانه‌ ی پیرشالیار انتقال داده تا قطعه قطعه شده و جهت پخت آش مخصوص این مراسم آماده شوند. پوست، کله و پچه ئ امعاء و احشاء دام‌ها نیز به فقرای شهر داده می‌شود. قسمت اعظم این گوشت‌ ها به صورت قطعات کوچک درآمده و به کسانی که به خانه‌ی پیرشالیار مراجعه می‌ نمایند تا سهم خود را از این گوشت‌ های قربانی دریافت نمایند داده می‌شود. پس از دریافت گوشت توسط اهالی، مردم به میل خود پولی را به زیروان می‌دهند تا صرف خرج مراسم گردد. در مراسم عروسی پیرشالیار که بعد از ظهر همین روز برگزار می‌شود آشی پخت می‌شود به اسم «هلوشین». در خانه‌ ی خود پیرشالیار شش اجاق که سوخت آنها به سنت گذشتگان از هیزم است بار گذاشته می‌شود. موادی که در آش هلوشین مورد استفاده واقع می‌شود عبارتند از گوشت، پیاز، دانه‌ های انار، گندم،‌نخود و نمک. این آش پس از آماده شدن بین مردم توزیع می‌گردد و اهالی از در ورودى مقداری از آن را از زیروان‌ها به عنوان تبرك دریافت می‌ نمایند.