آقای پرویز رستمی متولد 1356 در اورامان تخت سابقه ی فعالیت در عرصه های فرهنگی را به مدت 20 سال در کارنامه ی خود دارد.او فعالیت هنری خود را از سال 1371 با رشته ی نقاشی شروع کرد و 8 سال تلاش شبانه روزی در این رشته ی هنری را در شهرهای مریوان و سنندج سپری کرد و نتیجه ی آن جوایز متعددی را در 6 دوره ی جشنواره ی طراحی و نقاشی غرب کشور ازآن خود کرده و چندین نمایشگاه جمعی و انفرادی را در سطح استان برگزار کرد. از سال 79 تا 81 دوره ی عکاسی را به شیوه ی تجربی و علمی در دفاتر انجمن سینما جوان آموخت،ازسال 81 به بعد وارد عرصه ی مستند سازی در سینما شد و کارش را با فیلم کوتاه کفش در همین سال شروع کرد.

پرویز رستمی در کارنامه ی کاری خود تاکنون فیلم های زیر را تولید کرده است:

1)- آوازی برای رود

2)- آرزوها در برف می میرند

3)- میراث ماندگار

4)- پاچال

5)- مهمان نیایش

6)- سفره ای برای شادی ارواح

7)- آوای شرام

8)- حاشیه نشینان زاگرس

9)- زمستان تنها نیست

10)- آوای سنگ

11)-صیدی

12)- کونه هواران

13)- ملودی سنگ

همچنین در این مدت تصویر برداری چندین فیلم کوتاه و نیمه بلند را در کارنامه ی خود ثبت کرده است .

حضور در جشنواره های داخلی ایران چون سینما حقیقت،فیلم کوتاه تهران،جشنواره ی رشد،رویش،حسنات،نماز و نیایش،آلامتو، بام ایران،ساوالان و کوسالان و کسب جوایزی چون بهترین کارگردانی،بهترین فیلم و بهترین تحقیق و پژوهش از دیگر افتخارات این جوان فرهنگی است.

در عرصه ی بین الملل تاکنون موفق به کسب چندین جایزه ی بین المللی گشته است که از جمله میتوان به جشنواره ی بین المللی دهوک در کردستان عراق و تامپر فنلاند اشاره کرد.

آخرین فیلم آقای رستمی بنام مردی در جاده در بهار سال آینده ساخته می شود.

«اورامان تخت» روستایی با قدمت چند صدساله با فرهنگ و آدابی است که یادگار دوران زردشت است. سرزمین ایرانیان اصیل، مهمان نواز و مهربان. اورامان را «هزار ماسوله» نیز می نامند. این محل اصالت خود را حفظ کرده و در کنار طبیعت زیبای آن،مدنیت و شهرنشینی منطقه، زیبایی خاصی به هزار ماسوله داده است. این مکان در دره شرقی، غربی با سرا شیبی زیاد در شمال کوه های تخت در 63 کیلومتری جنوب مریوان واقع است.خانه های این روستا به طور کلی از سنگ ساخته شدهاند و دارای حالت راه پله مانندند.

سقف خانه ها را با تیرکهایی چوبی می پوشانند. ارتفاعات این منطقه در بهار و تابستان بسیار زیباست و در زمستان بسیار سرد، روستای اورامان تخت یکی از جذابترین مناطق روستایی کردستان است که در کنار چشم اندازهای طبیعی آن،برای آیین مذهبی و قدیمی در پیرشالیار،مردم زیادی سالانه روانه آنجا می شوند. این منطقه با انبوه کوهستانها و دشتهای پهناور خود گیاهان و جانوران متنوعی را در برگرفته که چشم انداز جنگلهای زاگرس،منطقه ای به یادماندنی برای طبیعت دوستان به وجود آورده است.

برخی از این چشم اندازها و جاذبه های گردشگری در اورامان شامل چشم انداز "دربند دزلی" و ارتفاعات و دامنه سرسبز آن،آبشار ملور مناطق پیرامون آن که دارای آبی زلال که حاصل ذوب برفهای ارتفاعات بالا دست آن است، زینت بخش کوههای این منطقه،چشمانداز مزارع پلکانی و معماری سنگی و روستاهای پلکانی شکل است.اورامان در زبان کردی «هورامان» نیز تلفظ می شود که ناحیه ای وسیع و کوهستانی است و تا جنوب استان کردستان را در بر می گیرد. در حقیقت روستای اورامان بخشی از ناحیه اورامان محسوب می شود.

زبان ساکنان این منطقه به هورامی مشهور است. لهجه هورامی یکی از لهجه های مشهور کردی است. از جاذبه های گردشگری هورامان آتشکده های قدیمی موجود در این منطقه است که نشانگر زردشتی بودن ساکنان آن قبل از اسلام است. این روستا پوشیده از درخت گردو، انار، انجیر و توت است، اگر چه شرایط سخت در این منطقه پا بر جاست، ولی ساکنانش هنوز آداب ومنش خود را حفظ کرده اند.

بافت این روستا از لحاظ معماری به صورت پلکانی در شیب تند ساخته شده است و پشت بام منزل پایین به منزله حیاط خانه بالا است.دیوار خانه هایی که در این روستا ساخته شده اند،به صورت خشک چینی یعنی بدون استفاده از ملات و به طور هنرمندانه چیده شده اند. مهمترین مصالح مورد استفاده در بناهای این روستا،سنگ و چوب است. از آنجا که روستای اورامان تخت در زمانهای قدیم مرکز فرمانروایی سلاطین محلی بوده است،این روستا را تخت یعنی پایتخت و مرکز سلطنت نامیده اند. مردم این روستا به زبان کردی اورامی سخن میگویند. اورامان تخت از دیرباز جلوه گاه هنر و تمدن غنی و اصیل کردی بوده است.

در این میان موسیقی جایگاهی ویژه و قابل تامل دارد. «سیاه چمانه چید» و «کنالپل» از مهمترین ترانه ها و نواهای این روستا هستند. پوشاک مردم روستای اورامان تخت مانند دیگر روستاییان کردستان،لباسهای محلی کردی باطرحها و رنگهای زیبا و شاد است. لباس مردان کرد اورامانی از چوخه،پانتول ملکی،شال،دستار و فرنجی تشکیل شده و گاهی نیز جافی، کلینجه،شالکلکه،دستار و پیراهن بلند هم می پوشند. گوره وه بازى(جوراب بازى)،قلقلان، بیلان، گرزه (گرزبازی) و همک و ممک از متداول ترین بازیهای مردم روستای اورامان تخت است. یکی از چشم اندازهای فرهنگی هورامان،جشن پیرشالیار است،گروهی آن را از شخصیت های قبل از اسلام میدانند گروهی آن را بعد از اسلام دانسته و سکونتش را در روستا حدود 900 سال قبل میدانند،درباره وی حکایتی وجود دارد که میگوید: در زمانهای بسیار درو در بخارا پادشاهی زندگی میکرد که دختری داشت به نام «بهارنار خاتون» این دختر کر و لال بود و تمام حکما نتوانسته بودند بیماری او را علاج کنند. از سوی دیگر در منطقه اورامانات کردستان مردی به نام پیرشالیار زندگی می کرد که صاحب کرامات و معجزات بود و شهرتش عالمگیر شده بود چون خبر معجزات پیرشالیار به بخارا میرسد،شاه دخترش را همراه با برادرش بهنام شالیار سیار و عده ای دیگر به منطقه اورامان کردستان می فرستند.

آنها وقتی به نزدیکی روستایی که پیر در آن زندگی میکند میرسند،دختر پادشاه احساس می کند که گوشش شنوایی خود را به دست آورده و صداها را می شنود. از آنجا که پادشاه اعلام کرده بود که هر کس بیماری دخترش را علاج کند میتواند او را به همسری برگزیند،پیرشالیار قبولی میکند و چون از مال دنیا چیزی نداشت،اهالی با کمک هم برای او جشن عروسی برگزار می کنند و هر کدام از طوایف،بخشی از هزینه ها و کارهای این مراسم را به عهده می گیرند.

پیرشالیار قبل از مرگش وصیت میکند تا آخر دنیا مراسم سالگرد عروسی اش را همه ساله برگزار کنند. مراسم باستانی پیرشالیار در 2 زمان متفاوت در سال 15 اردیبهشت و 10بهمن ماه برگزار میشود، مراسم بهاره را کومسا(كوهسارى) میگویند که همزمان با طراوت و سرسبزی اورامان کردستان است و در آن به اجرای دف نوازی و ایراد سخنرانی درباره شخصیت پیرشالیار و توزیع نان محلی (کلیره،گته مه ژگه) میپردازند. مراسم زمستان هر ساله در 10 بهمن ماه به مدت 2 هفته برگزار میشود. اهالی منطقه به این مراسم، عروسی پیر شالیار میگویند. برگزاری این مراسم به عهده متولی آن است که در هر خانواده به صورت موروثی انجام می شود. به هر تقدیر هیچ یک از جاذبه های بهشت کوچک را نمیتوان آنگونه که حقیقت آن است، به وصف آورد.

معمارى اورامانات و سرسبزى این منطقه كوهستانى رویاى پله‌هایى به سمت بهشت را متصور مى‌كند. خانه‌هاى این روستا با سنگ و اغلب به صورت خشكه و به صورت پلكانى ساخته شده است. مردم منطقه معتقدند اورامانات تخت زمانى شهرى بزرگ بوده و مركزیتى خاص داشته به همین دلیل از آن به عنوان تخت یا مركز (حكومت) ناحیه‌اى اورامان یاد مى‌كرده‌اند. به غیر از وضعیت خاص روستا از نظر معمارى، موقعیت چشمه‌هاى پرآب، مراسم خاص و آداب و رسوم و وجود مقبره و مسجد پیرشالیار و به ویژه جمعیت و تعداد سكنه قابل توجه آن نشانگر اهمیت منطقه از زمان ساسانى است.پوشاك كردى آمیزه‌اى از رنگ و نقش است. در كجا و چگونه مى‌توان زیباترین رنگ‌هاى دنیا را در كنار هم دید. لباس مردم اورامانات كردى است. پیش از ورود پارچه و كفش‌هاى خارجى و سایر منسوجات داخلى به استان كردستان، بیشتر پارچه‌ها و پاى افزار مورد نیاز آنها توسط بافندگان و دوزندگان محلى بافته و ساخته مى‌شده است.

ساخت پاى افزار «گیوه» یا «گلاش» یا «كالى» بر عهده اوراماناتى‌ها و مردم و آبادى‌هاى هجیع، نودشه، بوده و بافت را مردم آبادى‌هاى نوسود شهرستان پاوه بر عهده داشته‌اند. جولایى، بافت، پارچه و انواع منسوجات مانند بوزو، ربال، جاجیم، بره بوشمین، موج، جوراب، دستكش، زنگال و كلاء انواع دستبافت‌هاى این منطقه هستند.

مردان كرد اورامانى چوخه، پانتول، ملكى شال، دستار، فرنجى و كله بال و زنان آن جانى، كلنجه، شال، كلاه و كلله مى‌پوشند. انواع این لباس‌ها با زیورآلات مختلف تزئین شده‌اند و رنگارنگ هستند. قارچ، كرفس، كنگر، ریواس، خوژه، پنیر، شیر، عسل، گردو، انجیر موادغذایى این منطقه را تشكیل مى‌دهند.

پلو، «دوغه وا» یا آش دوغ، ساوار، گردول، ترخینه، دوختنیا آش گزنه، هتیمچه با گوشت گوسفند، شدروا، گرما، رشته پلو، رشته رون یك آبه، پرشین، شلغم ترش، و كلانه، از غذاهاى اورامانى است. از تولیدات هنرهاى سنتى مثل گلیم، سجاده، نمد، سبد، گیوه بهعنوان سوغات این محل نام برد. اما دلیل دیگرى به غیر از درمان و سیاحت در یك منطقه سنتى براى سفر وجود دارد. میراث فرهنگى و كهن ایران زمین مى‌تواند دلیلى براى كشش مسافران به شهر‌هاى مختلف باشد. هخامنشیان و شكوه شان زبانزد و مایه افتخار ایرانیان است.

هورامی یکی از لهجه های کوردی است در کل، در ایران هورامان به ۲ منطقه هورامان تخت و هورامان لهون تقسیم می شود هورامان کردستان که هورامان تخت است و هورامان لهون که هورامان کرمانشاه است.

روستای هورامان تخت در واقع که اکنون بخش هورامان است با توجه به آثار بدست آمده در این منطقه اورامان در زمانی شهر بزرگی بوده است و مرکزیت منطقه را داشته به همین دلیل آن را هورامان تخت نامیده اند. در باره ى کلمه هورامان نظریات متعددی وجود دارد :

۱)- هورامان را هور ناما به معنی طلوع آفتاب 

۲)- اهورانامان به معنی معبد اهورایی خداپرستان گفته اند.

آتشکده هایی که در این منطقه پیدا شده بیانگر آن است مردم این منطقه قبل از اسلام زردشت بوده اند. امروزه مردم هورامان مسلمان ، مومن و سنی مذهب و فرقه شافعی می باشند . هورامان سرزمین باستانی در دوران قبل از اسلام توسط آریاییها و بعد مادها مورد استقرار قرار گرفت. به استناد نسخه ها و دست نوشته هایی که از کوههای هورامان پیدا شده ۳ ورق از پوست آهو در سال ۱۹۰۹ در منطقه هورامان کشف شده و به نام پنجاق هورامان معروف می باشد و قدمت آن به ۲۱۰۰سال پیش به خط پهلوی اشکانی نوشته شده است .

روستاى اورامان تخت با قدمتى بيش از 2500 سال به عنوان مركز بخش اورامان در 65 كيلومترى جنوب غربى شهرستان سروآباد در استان كردستان واقع شده است. بر اساس آخرین سرشماری سال 1385، جمعیت شهرستان سروآباد 53992 نفر بوده است. بر همین اساس، بخش اورامان نیز دارای 10500 نفر جمعیت بوده و روستای مورد مطالعه تحقیق حاضر به عنوان مرکز بخشدارای 2900 نفر جمعیت بوده است.اين روستا در موقعيت جغرافيايى 35 درجه و 44 دقيقه تا 37 درجه و 30 دقيقه عرض شمالى و 47 درجه و 31 دقيقه تا 49 درجه و 16 دقيقۀ طول شرقى و در ارتفاع نزديك به 2000 مترى از سطح دريا قرار گرفته است. محدوده سیاسی روستای اورامان در واقع با دهستان اورامان مرتبط می باشد، بعبارت دیگر مجموعه 5 روستای رودبر، کماله، ویسیان، سرپیر و اورامان تخت را دهستان اورامان تشکیل داده که این مجموعه روستایی، هر کدام با فاصله ای کمتر از یک کیلومتر از همدیگر واقع و تشکیل دهستان اورامان را داده اند،با این تفاسیر دهستان اورامان با وسعت 7/214 کیلومتر مربع تابع بخش اورامان که روستای اورامان تخت به عنوان مرکز بخش اورامان در استان کردستان قرار گرفته است. این روستا از سمت غرب با کشور عراق به طول 20 کیلومتر و از سمت جنوب با استان کرمانشاه هم مرز می باشد. جاده این روستا در دامنه کوه هایی قرار گرفته که از زیبایی فوق العاده ای برخوردار است. معماری اورامان و سرسبزی این منطقۀ کوهستانی رؤيای پله هایی به سمت بهشت زمينى را متصور می کند. بافت تاریخی روستا بصورت پلکانی در شیب تند ساخته شده است كه پشت بام منزل پایین به منزلۀ حیاط خانه بالاست. دیوار منازل این روستا بصورت خشک چین بدون استفاده ازملات بصورت هنرمندانه چیده شده اند كه مهمترین مصالح مورد استفاده در این روستا سنگ و چوب می باشد.