چراغ به دل به ستم

  چراغ دل به ستم،چراغ دل به ستم

جه زه ل،دل وه مه یل وه فای تو به ستم

باده ی عه شقی تون من په نه ش مه ستم

وه ردام جه دامان ئی دونیا،ده ستم

دل گیروده ی دام،زولفی تو که ردم

په ی خالت،جه مال دونیا ویه ردم

سه ر نیام نه رات،پام که ردن جه سر

رای باده ی عه شقی توم گرته ن نه ور

تیرم بی که مان،شکسته ی که م زور

"په نجایی"عه مرم به رمه شو نه هور

نه زوری بازوو،نه زینده گانی

نه مایه ی مه تای عه مری جوانی

«صه یدی»هه ر چیش بی،بافتی رای توش که رد

گه ردوون چی رانه هاره نجه روش که رد

هه ورامان قه سم به ئاو و خاکت

قه سم به شاخ و به ناوی پاکت

قه سم به هیشوور،ژونی و کوسالان

سوین به دالاهو،شاهو،عه ودالان

قه سم به به لبه ر،سلین و ژیوار

قه سم به دی ده ل،سوین،به دی روار

قه سم به«دوو رو»سوین به سه ولاوا

قه سم به سیروان سوین به که راوا

قه سم به سه ردشت بووک و مارانی

سوین به هانه و لار هه م به دالانی

به سه عد و سه عید عاشقان قه سم

به نه وه دونو پیری هه ورامان قه سم

قه سم به ناوچه ی زه لکه و زه کریان

قه سم به و که سه یش جه وه ته ن بریان

سوین به پیروسه م به هه زارانی

سوین به ده ره ویان،نسل و گوشخانی

سوین به سالیان هه م به تاو دولاو

 قه سم به«به نه ن» به ئاوی چالاو

سوین به ژالانه،سلور و ته ته

قه سم به وانه یش ئه رون له و خه ته

قه سم به خواشت به رزی بی ده ماخ

به وه یش بو وه ته ن هه ل ئه کیشی ئاخ

قه سم به خاک و ئاوی چه ماوت

قه سم به شاخ و داری به راوت

قه سم به سدای کونه هه واران

قه سم به نوعی گولی به هاران

قه سم به سوفی و ده رویش و مه لات

قه سم به و که سه یش فکری وا له لات

قه سم به قه بری کونه و نو

سوین به به رزه لنگ چنوور و شه وبو

قه سم به سه ر پاک پیر و جووانت

قه سم به گیانی ماچو زمانت

 به حه یای کچان،هه م ژنان قه سم

به ئه وین پاکی دلداران قه سم

به سه حه ر خیزی سوفیان قه سم

به زیکر و یاهووی ده رویشان قه سم

به گه له بیره ی به هاران قه سم

به لار و له نجه ی نازداران قه سم

قه سم به لووتکه ی کوره ی میانه

فیدای توی ئه که م  ئه م روح و گیانه

فیدای توی ئه که م روح و گیان و سه ر

قه سم به خاکی پاکی ته نگی سه ر

چوون حوببی وه ته ن به شیکه له دین

وه های فه رمووه ره سوولی ئه مین

منیش وه ته نم له لا شیرینه

وه ته نی ئازیز خه یلی دیرینه 

صيدى شاعر بزرگ هورامان در سال 1199 هجرى تا سال 1265 هجرى مى زيسته است. و بيش از 1500 قطعه شعر دارد،بيشتر اشعارش به شيوه اورامى كهن اوستائى و فارسى بوده است. و اشعارى نيز به زبان عربى دارد. نامش"ملا محمد سليمان"فرزند "حاج سيد محمد خانقاهيى" و در قريه خانقاه پاوه متولد گرديده و نزد بيشتر اساتيد هورامان و حوالى شهر زور تلمذ و آخرين مراحل تحصيل را از محضر "ماموستا جلال خورمالى"استفاده و از حضور ايشان مجاز شده. صيدى پس از اتمام تحصيل به شهر هورامان تخت رفته و در آنجا ماندگار و متا هل گرديده و سمت مدرس علوم دينيه و امام جمعه و جماعت شهر اورامان تخت را داشته و ضمناً با كسب باغبانى امرار معاش مينموده است.

روخانه ى ميراب سه رريز مه يو وار

تيكه لاو چه نى ئاوى بيله وار

مه ويه رو جه به ين ئاواى پالنگان

ئى به ر و ئه و به ر عه بوور مه كه ران

جه و ده م مه ويه رو به ره و هه ورامان

چوون ئاوات واسته زوو مه بان ره وان

چه م كه لاته رزان ئه ويچ مه يو وار

له يل چه م ژاوه رو مه گيران قه رار

جه دواو به ره و شارى هه ورامان

تيكه لاو چه نى ئاوى مه ريوان

لاى ئه حمه د ئاوا مه ياوان به يو

به ره و هه ورامان ملان دوو به دوو

له يل سيروان سنه لاى نوين و روار

مه ياوان به يو چوون پياده و سووار

جا به ره و لهون مشان به راوه

جه و ده م مه ياوا به ئاوى پاوه

نه و جا به يه كتر گرد مه بان مشتاق

جه ملان ته واف شيخ سلتان ئيساق

جه ده ر به ن دزلى كه له ويو به دول

ده ربه ن پالنگان ديوه زناو و بل

چوون من جه حه سره ت دوورى هه ورامان

روخانه نه ى جا به ناله و فوغان

به ره و غه ريبى ئه سرين ريزنو چه م

تا ياوو مه نزل ئه سرين كه روش كه م

جه حه سره ت دوورى چه مى هه ورامان

عاقيبه ت ياوو چه مچه به ش كه ران

بينايى چه مان به ر گوزيده كه م

من هه ر ئه و غولام،زه ر خريده كه م

شه رتم ئه و شه رته ن،هه تا زينده كه م

ددانى ته ماى تو نه كه نده كه م

تو به ده ستى قه سد،جه "به د وازه كم"

منت بى ناز كه رد،ساحيب ناز ه كه م

من "صه يدى" غولام قه ديم زاده كه م

وه ى من دريغا سيا تاله كه م