دور از رُخَت ای قمر نشانه

خون شد ز دیده ام روانه

شب نیست که از غمت نسوزیم

تا صبح من و چراغ و خانه

رازی نبود مراد دلبر

جز راز غم تو در میانه

بیرون نکند هوایت از سَر

صد مِحنت آفت زمانه

جا کرده به دل خیال قدت

چون نقش «الف» بر روی شانه

من هر نفست به خاطر آرم

آری تو مرا بیاد یا نه؟

ترسم ز غم فراغ رویت

رِحلت بکنم در این جهانه

یک روز بقا و لیک با تو

بهتر ز حیات جاودانه

از صحبت ماست نفرت، تو

اغیار گرفته ای بهانه

ناصِح کُندَم ز عشق تو مَنع

خوش نیست مرا چنین فسانه

عشق تو نمی رود ز در دل

اِلّا به فراق جسم و جانه

خوش آنکه ز عشق تو سرآید

«صیدی» به سرود عاشقانه

چراغ به دل به ستم

  چراغ دل به ستم،چراغ دل به ستم

جه زه ل،دل وه مه یل وه فای تو به ستم

باده ی عه شقی تون من په نه ش مه ستم

وه ردام جه دامان ئی دونیا،ده ستم

دل گیروده ی دام،زولفی تو که ردم

په ی خالت،جه مال دونیا ویه ردم

سه ر نیام نه رات،پام که ردن جه سر

رای باده ی عه شقی توم گرته ن نه ور

تیرم بی که مان،شکسته ی که م زور

"په نجایی"عه مرم به رمه شو نه هور

نه زوری بازوو،نه زینده گانی

نه مایه ی مه تای عه مری جوانی

«صه یدی»هه ر چیش بی،بافتی رای توش که رد

گه ردوون چی رانه هاره نجه روش که رد

صيدى شاعر بزرگ هورامان در سال 1199 هجرى تا سال 1265 هجرى مى زيسته است. و بيش از 1500 قطعه شعر دارد،بيشتر اشعارش به شيوه اورامى كهن اوستائى و فارسى بوده است. و اشعارى نيز به زبان عربى دارد. نامش"ملا محمد سليمان"فرزند "حاج سيد محمد خانقاهيى" و در قريه خانقاه پاوه متولد گرديده و نزد بيشتر اساتيد هورامان و حوالى شهر زور تلمذ و آخرين مراحل تحصيل را از محضر "ماموستا جلال خورمالى"استفاده و از حضور ايشان مجاز شده. صيدى پس از اتمام تحصيل به شهر هورامان تخت رفته و در آنجا ماندگار و متا هل گرديده و سمت مدرس علوم دينيه و امام جمعه و جماعت شهر اورامان تخت را داشته و ضمناً با كسب باغبانى امرار معاش مينموده است.

بينايى چه مان به ر گوزيده كه م

من هه ر ئه و غولام،زه ر خريده كه م

شه رتم ئه و شه رته ن،هه تا زينده كه م

ددانى ته ماى تو نه كه نده كه م

تو به ده ستى قه سد،جه "به د وازه كم"

منت بى ناز كه رد،ساحيب ناز ه كه م

من "صه يدى" غولام قه ديم زاده كه م

وه ى من دريغا سيا تاله كه م

 بينايى ديده م شاى سوسن خالان

ئه ى دسته ى به سته ى مه ستى گولالان 

بگيره جه ده س ئى كه م تاله وه

بنيه ش بو گوناى مشكين خاله وه 

گول پى گول خاسه ن،جه مين جامه نى

گول بو گول،قامه ت گول ئه ندامه نى 

شاباشى تو بان گولالانى مه ست

"صه يدى" خار خاسه ن بگيرو وه ده ست